|
|
-
Исабеков И.Н., Качкынчиева А.Ж.
-
Исабеков И.Н., Качкынчиева А.Ж.
-
I.N. Isabekov, A.J. Kachkynchieva
-
КУЛБОСКАН – ИСТОРИЧЕСКАЯ ЛИЧНОСТЬ СРЕДНЕВЕКОВЬЯ
-
КҮЛБӨСКАН – ОРТО КЫЛЫМДАРДАГЫ ТАРЫХЫЙ ИНСАН
-
KULBOSKAN – TOPONIMIC RHYMES OF THE CHATKAL VALLEY
-
Статья посвящена изучению исторической лич¬нос-тью Кулбоскана, так как ордо Кулбоскана является для кыр¬гызского народа духовным и материальным богатст-вом. В XVI веке на таджикском языке о трех ордах Жад-га¬ла писал Сайф-ад-дин Аксыкент в своем труде “Сборнике историй”. Ордо Кулбоскана в 1950 г. был ис¬сле-дован ар¬хелогом А.А. Кибировым. В средние века на между¬на¬род¬ной арене прозошло изменение и Жγрчγны разгромили кида¬ней и вытеснили их из северо-восточного Китая. Кидани отс¬ту¬пили в Среднию Азию и завоевали Баласагын. Поэто¬му в Северном Кыргызстане, в том числе Чаткаль¬ской до¬ли¬не к власти пришли только кидани. Впоследствии, кара китаи утратили свои национальную идентичность и асси¬м¬и¬ли¬ро¬вались среди населения Кыргыз¬стана. Однако, их потомки сохранили свое самоназвание кара-кытай в сос¬таве тюрк¬ского народа Кулбоскан является потомком племени ки¬таев левого крыла.
-
Макала орто кылымдардагы тарыхый инсан Күлбөс-канды иликтөөгө арналат. Анткени, Күлбөскандын ордосу кыргыз элинин рухий жана материалдык байлыгы болуп эсеп¬телет. XVI кылымда тажик тилинде жазылган молдо Сайф-ад-дин Аксыкенттин “Тарыхтар жыйнагы” деген эмгегинде Жадгалда үч шаар болгонун айткан. Кγлбөскан-дын ордосун 1950-жылы тарыхчы-археолог А.А. Кибиров тବра¬бынан иликтенген. Орто кылымдарда эл аралык кыр-даал өзгөрүп, каракидандарды жүрчүндѳр Түндүк Чыгыш Кы¬тай¬дан талкалап, кууп чыккан. Кара кидандар Орто Азияга чегинип, Баласагынды басып алган. Түндүк Кыр-гыз¬стан¬га, ошол эле учурда Чаткал өрөөнүнө да кара кытай¬лар¬ды гана бийликке койгон. Кийин кара кытайлар кыргыз¬дар¬га сиңип кеткен. Бирок, каракытай деген атын башка тγрк элде¬ринин курамында уруу катары сактап калган. Ан¬дык¬тан, Күлбөскан сол канаттагы азыркы кытай уругу урпагы бо¬луп эсептелет.
-
The article is devoted to the study of the historical persona¬lity of Kulboskan since the ordo of Kulboskan is for the Kyrgyz people's spiritual and material wealth. In the 16th century, in Tajik, the three hordes of Zhadgala were written by Saif-ad-din Aksykent in his work “The Collection of Stories”. In 1950, the archeologist A.A. Kibirov investigated Ordo Kulboskan. In the middle Ages, a change took place in the interna¬tio¬nal arena and Zhrrchγyny defeated the Khitan and ousted them from northeastern China. The Khitan retreated to Central Asia and conquered Balasagyn. Therefore, in northern Kyrgyzstan, including the Chatkal valley, only the Khitan came to power. Subsequently, Kara China lost its national iden¬tity and was assimilated among the population of Kyrgyzstan. However, their descendants retained their self-name Kara-Kytai as part of the Turkic people. Kulboskan is a descendant of the tribe of the Chinese left-wing.
-
: Кидан, этимология, Кулбоскан, ис¬то¬рия, топоним, тысячи пород, историческая личность.
-
Кидан, этимология, Күлбөскан, та¬рых, топоним, миң токум, тарыхый инсан.
-
Kidani, etymology, Kulboskan, history, place names, thousands of rocks, a historical figure.
-
Исабеков Ильяс Ниязбекович, Ошский
государственный юридический институт, г.Ош,
Кыргызская Республика, кандидат
филологических наук, и.о. профессора.
Качкынчиева Асия Жолдошбаевна, Ошский
государственный юридический институт, г.Ош,
Кыргызская Республика, старший преподаватель.
-
Исабеков Ильяс Ниязбекович, Ош мамлекеттик юридикалык институту, Ош шаары, Кыргыз
Республикасы, филология илимдеринин кандидаты, профессордун м.а.
Качкынчиева Асия Жолдошбаевна, Ош мамлекеттик юридикалык институту, Ош шаары,
Кыргыз Республикасы, ага окутуучу.
-
Ilyas Isabekov, Osh state law Institute, Osh, Kyrgyz
Republic, the candidate of philological sciences, acting
professor.
Asia Kachkynchieva, Osh state law Institute, Osh,
The Kyrgyz Republic, a senior lecturer.
Исабеков И.Н., Качкынчиева А.Ж. КУЛБОСКАН – ИСТОРИЧЕСКАЯ ЛИЧНОСТЬ СРЕДНЕВЕКОВЬЯ. Известия ВУЗов Кыргызстана. 2018. №. 12. C. 132-134
|
